درودبربهترین امت....

بسم الله

«ألحمدلله الذی صَدَقَنا وَعدَه و اورَثَنَا الارض»

و سلام و درود بر این ملت شریف و بزرگوار که به راستی من کیستم که بخواهم لب به ستایششان بگشایم؟

چه زیبا گفت حضرت ماه، که: استکبار هرچه تیر در ترکش داشت، در این 33 سال هدر داد و اکنون شما هستید که می بایست حمله کنید و چه زیبا و جانانه هجوم برد امت حزب ا... بر لانه عنکبوت استکبار؛

خسته مباد دست هایتان، که چه محکم و کوبنده نواختید سیلی را به صورت شیطان بزرگ و نوکرانش و چه زیبا فرمود سید مظلوم ما، که:«ای امریکا از ما عصبانی باش و از این عصبانیت، بمیر!» البته الان درد سیلی را هم به عصبانیت اضافه کن و بعد بمیر!

آیا باز هم کسی هست که بپندارد انقلاب ما هنوز صادر نشده و ما تأثیری بر منطقه نداشته ایم؟! دو روز از این حماسه پرشکوه گذشت و سید حسن (که درود خدا بر روان اجدادش باد) چه جسورانه فرمود، که: اکنون بهترین و نزدیک ترین زمان است، برای نابودی اسرائیل!

غیرت و همت شما امت، فاصله ها را درنوردید و تبدیل به جرئت و جسارت شد در بیروت!

یقین بدانید که کوچک ترین واقعه ای که در این جمهوری اسلامی واقع شود، بر تمام دنیا تأثیر خود را خواهد گذاشت؛ یادتان هست که امام روح ا... فرمود، که: این مردم بهترین امت پس از مردمان صدر اسلام هستند؟! تمام ملک هستی را که بگردی، نمیابی بهتر از این مردم؛ خدا را دوست دارند و خدا هم آن ها را؛ در مقابل گردن کشان با تمام توان ایستاده اند و در برابر مؤمنان، خاضع و خاشع؛ در راه خدا با همه وجودشان جهاد کرده اند و لحظه ای از سرزنش سرزنش گران نهراسیده اند . . . و این است وعده الهی:

«فَسَوفَ یَأتِى ا...ُ بِقومٍ یُحِبُّهُم و یُحِبّونَه أذِلَةً عَلَى المؤمنین أعِزَةً عَلَى الکافِرین یُجاهِدونَ فى سَبیلِ ا... وَ لا یَخافونَ لَومةَ لائِم ذلِک فَضلُ ا... یُؤتیهِ مَن یَشاء و ا...ُ واسِعٌ عَلیم» (مائده 54)

«صدق ا... العلی العظیم»

---

بعدنوشت:این روزها حال و هوای دلم بارانیست .ملتمس دعایم ..........

 

میلادسیدالکریم مبارک

 بسم الله

وسلام نام خداست

وکیل ما ، سیدالکریم(ع)

گاهی  یک جرعه نیاز،عطش توسل چنان در روحت شعله می کشد که تنها می خواهی درقبله باشی. به سویش بروی و نمانی جایی که طلبش نیست یاشایدطلبی نیست!ماندن در شلوغی این شهر گاهی سخت می شود و حتی صدای عبور ثانیه ها را از صفحه ی دلت فشار جانکاهی است ،می فهمی که باید به قبله شهر بروی!

گاهی می رسدکه درد ،گریبان صبرت را چنان می درد که باید امضای اجابت بگیری.گاهی  از همه چیز دلت می گیردو می خواهی جایی باشی شبیه هیچ جا مگر کربلا ! می خواهی ببری ، بشکنی ، رهاکنی و آزادشوی و می دانی راهی نداری جز به قبله ی این شهر!

گاهی دلت گدای کرامت کسی می شود که روایت است:"من زاره کمن زار الحسین یرتجا."حتی تشنه ی دیدارامامت هم که باشی،باز به این آستان کرامت پناه می بری . گاهی که دستت از نخیل لبیک کوتاه می شود و واسطه می جویی،وسیله ای که شفاعتت کند پیش خدا،وکیلی که امورت را به او بسپاری و کریمی که دردت راچاره کنی ، روبه سوی قبله می آوری!

او را وکیل نزد بهترین وکیل هایت بدارواین سیدالکریم را به قبله دلت بنشان که او را منزلتی در تقوی و بزرگی در علم بوده و همواره مورد تفقد امامت.یار واقعی امام هادی (علیه السلام) و مورد اعتماد امام رضا(علیه السلام) و بزرگی که این خلق از اعجازش کم ندیده اند.

آری این سیدالکریم وکیل است.اصلا بیا تمنا کن که وکیلت باشد. در امورت وکیل و مشاورش قرار بده تا ببینی که چگونه کفالتت می کند.آستین سبز توسل را به درگاه کرمش ببند و وسیله ی یافتن مسیر خیرت بدارش،کبریایی خود را بیرون در بنه و با تواضع به بارگاهش قدم زن ،تابدانی که چرا سیدالکریم خواندنش و نداسته بدانی که فرزند حسن مجتبی ست وحسنی سیره!

روبروی حریمش که دست به سینه می ایستی ،یا نه،از کوچه ی کنار بازار که روانه  ی حرم می شوی ،ناخودآگاه یاد خیابان حرم در کربلا می کنی و سلام می دهی که السلام علیک یا اباعبدالله!

امیدوارانه سلام می دهی که برایت بنویسد ثواب زیارت جدش را.

ببین چگونه سلامش می دهی و خطابش می کنی:که ای بنده وارسته ی خدا که در زیارت شما امید پاداش زیارت اربابمان حسین (علیه السلام)است،مرا در بهشت همنشین خویش دار.

آری اینجا هم حسن مجتبی (علیه السلام) را سلام می دهی و حسین (علیه السلام) را!هم پیامبر(صلوات علیه) را و هم امیرالمونین(علیه السلام)را.هم کربلایی هستیم و هم زائرمدینه.

و در آخر می گوییم:

                                       ما محبان و مقیم حضرت عبدالعظیممیم      

                                        ریزه خواران کنار سفره آن ذوالنعیمیم

                                        چون طواف مرقدش با کربلا باشد برابر

                                   زین سبب هم زائر کرببلا هم زائرعبدالعظیمیم 

پی نوشت:

4 ربیع الثانی سالروز ولادت کریم ابن کریم ،حضرت عبدالعظیم (ع)را تبریک میگم

 بعدنوشت:

این روزا برام دعا کنید لطفا

نامه ای به........

بسم الله

و سلام نام خداست...

چهل روز از شهادت شهیدان قشقایی و احمدی روشن گذشته است؛ نامه ای می نویسم به . . .

سلام مادر . . .

گفتم نامه ای بنویسم تا آرام شوم...

برای بسیاری از ما، عروج مصطفی و رضا، واقعه ای است در کنار رخدادهای گونه گون روزمره تقویم؛ اما برای شما ماجرا فرق می کند.

رضای شما و مصطفای عزیز فدا شده اند تا تقویم ما جان بگیرد؛ تا روزهای عادی، غیرعادی شوند؛ تا کمی رنگ و رمق بگیریم. «سرخ»، رنگ گرمی است. دلگرم مان می کند لابلای اینهمه بی رنگی و بی رمقی همیشگی.

مادر! مرا ببخش که تا این اندازه گستاخانه خون شهیدت را تفسیر می کنم؛ ببخش که اخلاق بازاری و کاسب کارانه مان حتی در فهم پرپر شده شهید شما مثل یک بیماری عود می کند و شما را می آزارد، ولی گویا خوابمان سنگین شده و گوش هایمان مهرخورده . . . خَتَمَ اللهُ عَلی قُلوبِهِم وَ عَلی سَمعِهِم وَ عَلی أبصارِهم . . . آنقدر که باید با صدای هولناک یک انفجار یا از آن بلندتر، در برابر خون شهید بیدار شویم.

مادر! شنیده ایم که مادران شهدا همیشه می گفتند گریه نمی کنیم تا دشمن شاد نشویم؛ می گفتند فرزاندانمان فدایی ولایت بودند؛ می گفتند دنیا برای پسرمان کوچک شده بود؛ می گفتند . . .که قطعاً شما هم گفته اید و اگر هم هیچ هم نگویید نگاه مطمئنتان حرفهای بسیار دارد ...

اشک ما، وصف شرمندگی مان است. شرمندگی از بی فایدگی و بیهودگی مان؛ شرمندگی از اینکه جوانی مان به پول سیاهی هم نمی ارزد؛ سرافکنده از آنکه آنقدر بی فایده ایم که هیچ کس هوس نمی کند حتی تهدیدمان کند؛ شرمندگی از بودن ما و نبودن رضای شما و مصطفای عزیز!

مادر!

اندیشناکم از وطن فروشی و دین فروشی مان، از بی مبالاتی هایمان؛ از بازار گرم رقابت ها و . . .

مادر!

دعا کن تا تقویم هایمان دوباره عادی و بی روح نشوند. تا نیاز نباشد مصطفای دیگری قربانی جهالت و روزمرگی ما بشود . . . دعا کن برای ما...

ألَم یَأنِ لِلَّذینَ آمَنوا أن تَخشَعَ قُلوبُهُم لِذِکرِالله…

ومن الله التوفیق